سیم کشی ساختمان و ۱۰ موضوع اصلی که دانستنش برای همه واجب است
سیم کشی ساختمان، مبحثی کاملا تخصصی است و عموم ما، فقط زمانی به سراغ یادگیری در این حوزه می‌رویم که با مشکلاتی در سیم کشی روبرو شده باشیم؛ برای مثال متوجه می‌شویم سیم کش محترم، کلید و پریز اتاق‌ها را در جایی دور از دسترس ما قرار داده و برای استفاده از آن، باید دشواری‌هایی را تحمل کنیم. در چنین حالتی با کمی جستجو در اینترنت مشخص می‌شود او استانداردها را در سیم کشی رعایت نکرده است.
با این حال در این مقاله تلاش کرده‌ایم مهم‌ترین نکات سیم کشی را مورد بررسی قرار دهیم؛ مباحثی که برای مخاطب عموم می‌تواند مفید و دربردارنده اطلاعات عمومی باشد و در عین حال برای متخصصین برقکاری که در دنیای اینترنت به جستجوی اطلاعات تخصصی هستند، می‌تواند جنبه آموزشی داشته باشد.
مطالب ارائه شده در این مقاله:
- سیم کشی ساختمان نیاز به یک تعریف دارد.
- سیم کشی ساختمان چه زمانی پا به عرصه ظهور گذاشت و به وضعیت کنونی رسید؟
- سیم کشی ساختمان در ایران، چه تفاوت‌هایی با سایر کشورها دارد؟
- اگر یک نقشه سیم کشی ساختمان دارید، چگونه آن را بخوانید؟
- استانداردهای سیم کشی ساختمان ، منبع اصلی برای سیم کشی اصولی.
- برای سیم کشی ساختمان هم می‌توان به روش‌های مختلفی عمل کرد!
- هر متخصص سیم کشی، وسایل برقکاری را به همراه دارد.
- مراحل سیم کشی ساختمان، طولانی و تخصصی است.
- سیم کشی ساختمان با انواع سیم ها انجام می‌گیرد.
- اگر علاقمند به یادگیری سیم کشی هستید، همین حالا اقدام کنید.
سیم کشی ساختمان نیاز به یک تعریف دارد
سیم کشی ساختمان (electrical wiring)، شامل لوله گذاری، عبور انواع سیم های الکتریکی از این لوله‌ها، ایجاد انشعابات مختلف و در نهایت خروجی‌هایی مانند دو شاخه، کلید و انواع روشنایی هاست؛ مراحلی که در حین ساختمان سازی و با وجود یک نقشه سیم کشی انجام می‌شود.
جریانات برقی با ولتاژ ۲۲۰، از طریق سیم‌های برق شهری و با عبور از یک وسیله ایمنی و یا برق شکن‌هایی مانند فیوز، به داخل خانه‌ها راه می‌یابند و ما می‌توانیم به دلیل سیم کشی های انجام شده و فقط با زدن یک کلید، روشنایی را به خانه دعوت کنیم و وسایل مختلف برقی را به کار اندازیم.
به این ترتیب برای استفاده از همه موارد مانند سینمای خانگی، دوربین‌های مداربسته، آیفون‌های تصویری، انواع وسایل برقی آشپزخانه، کلید و پریز، تلفن، اینترنت، وسایل اعلام حریق، دستگاه‌های هوشمند سازی ساختمان و … وجود سیم کشی صحیح ضروری است که با توجه به استانداردهای سیم کشی و مقررات ساختمان‌ها انجام می‌شود.
سیم کشی ساختمان چه زمانی پا به عرصه ظهور گذاشت و به وضعیت کنونی رسید؟
همه ما با مخترع بزرگ و مشهور برق آشنا هستیم: توماس ادیسون بالاخره و بعد از پروژه‌های پیاپی شکست خورده، توانست در سال ۱۸۹۲، حق اختراع آنچه او هدایت‌گر برق می‌نامید، به نام خود ثبت کند و جهانی را به سوی روشنایی دائمی سوق دهد.
بعد از این اختراع، هدایت برق در ایالات متحده آمریکا و با ایجاد انشعابات به خانه‌ها، شروع شد و بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۵، ۷۰% خانه‌های آمریکایی، به طور کامل سیم کشی برق شدند.
- در ابتدا سیم‌های هدایت شده به ساختمان‌ها، به صورت سیم های فاز و نول جداگانه از حفرات داربستی و تیرآهن‌ها عبور می‌کردند و هر کدام با یک پوشش پارچه‌ای پوشیده شده بودند.
- در بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۰، تحولی در تولید سیم های الکتریکی به وجود آمد: سیم ها منعطف شدند و از همین‌رو، آسیب‌پذیری آنها در برابر خم شدگی، کاهش یافت.
- در دهه ۱۹۳۰، سیم‌های برق فاز و نول هر دو در یک پوشش پارچه‌ای قرار گرفتند و پایداری و دوام آنها نیز، تا ۲۵ سال افزایش پیدا کرد.
- در دهه ۱۹۴۰، لوله‌های فلزی ساخته شد؛ این اختراع به متخصصان اجازه می‌داد انواع سیم‌های الکتریکی را از یک لوله سخت فلزی عبور دهند. البته در حال حاضر این لوله‌ها، از جنس پلاستیک و یا PVC ساخته می‌شوند.
- در سال ۱۹۶۵، سیم‌های مدرنی به نام NM، به بازار معرفی شد. این شکل از کابل‌های NM، برای قرار گرفتن سیم‌های مسی بدون عایق و متصل شونده به زمین در کنار سیم‌های فاز و نول طراحی شدند. پوشش بیرونی این سیم ها، سخت و از جنس وینیل بود و در عین حال با قیمت ارزانی تهیه می‌شدند.
- مس همواره در سیم کشی محبوب بود، چرا که بهترین ویژگی‌ها را برای عبور جریانات برق داشت، اما در میانه دهه ۱۹۶۰ و به دلیل بالا رفتن قیمت ناگهانی آن، مدتی از رده خارج شد و جای خود را به سیم‌های آلومنیومی داد.
- از دهه ۱۹۷۰ تا کنون، نوآوری‌های ویژه‌‌ای در سیم کشی به وجود نیامده است. البته انواعی از نرم‌افزارها و دستگاه‌ها برای بررسی وضعیت سیم‌های ساختمان و حفاظت آنها در برابر آتش و تغییرات ناگهانی ساخته شده است.
اگر به مباحث تاریخچه سیم کشی علاقمندید، می‌توانید سایر اطلاعات در زمینه تاریخچه برق کشی را اینجا بخوانید.
سیم کشی ساختمان در ایران، چه تفاوت‌هایی با سایر کشورها دارد؟
کمیته بین‌المللی الکتروتکنیکال (International Electrotechnical Commission)، سازمانی است که استانداردهای برقکاری و سیم کشی انواع ساختمان‌ها را تعیین کرده و انتشار می‌دهد.
یکی از انواع کارهایی که این کمیته انجام می‌دهد، تلاش برای یکپارچه‌سازی قوانین، استانداردها و تجهیزات در تمامی کشورهاست. با این حال، این موضوع در همه کشورها به طور کامل اجرا نمی‌شود، چرا که حتی شرایط آب و هوایی متفاوت می‌تواند روی این استانداردها تاثیر داشته باشد. به این ترتیب، با مسافرت به کشورهای مختلف، تفاوت‌های ظاهری و ساختاری سیم کشی و برقکاری ساختمان را خواهید دید.
با این حال، یکی از تفاوت‌هایی که به احتمال زیاد و بدون مسافرت به خارج از ایران، با آن مواجه شده‌اید، تفاوت پریزهای برق است: دو شاخه بسیاری از شارژرهای موبایل، با پریزهای ایران همخوانی ندارد و وجود یک تبدیل کننده برای استفاده از آنها ضروری است.
شکل زیر، انواع پریزهایی که در کشورهای مختلف استفاده می‌شود را، نشان می‌دهد:
همانطور که در شکل نشان داده شده است، حداقل ۷ نوع متفاوت از پریزهای برق در دنیا وجود دارد و متناسب با آنها، انواع دو شاخه‌ها طراحی شده است.
در جدول زیر، انوع پریزهای قابل استفاده در کشورهای مختلف ارائه شده است:
| نام کشور | نوع پریز | ولتاژ برق بر حسب ولت |
| افغانستان | نوع C و F | ۲۲۰ |
| استرالیا | نوع I | ۲۳۰ |
| آذربایجان | نوع C و F | ۲۲۰ |
| بحرین | نوع G | ۲۳۰ |
| بلژیک | نوع C و E | ۲۳۰ |
| کانادا | نوع A و B | ۱۲۰ |
| چین | نوع A، C و I | ۲۲۰ |
| ایران | نوع C و F | ۲۲۰ |
| عراق | نوع C، D و G | ۲۳۰ |
اگر علاقمند به کسب اطلاعات بیشتر درباره انواع پریز و دو شاخه برق سایر کشورها هستید، می‌توانید انواع دوشاخه و پریز را در این مقاله، مطالعه کنید.
یکی دیگر از تفاوت‌های سیم کشی ساختمان در کشورهای مختلف، مربوط به مواردی است که به صورت ظاهری قابل مشاهده نیست و در حین ساختمان‌سازی ایجاد می‌شود: انتخاب سیم‌های الکتریکی با رنگ‌های متفاوت و ولتاژهای متفاوت عبوری از آنها.
قبل از اینکه به موضوع سیم های الکتریکی ساختمان ها بپردازیم، باید سیم فاز و نول را تعریف کنیم:
سیم فاز، سیمی است که برق در آن جریان دارد و حامل بار الکتریکی است. این سیم معمولا با عایق مشکی رنگی پوشیده می‌شود، اما رنگ عایق می‌تواند با سایر رنگ‌ها به جز آبی، خاکستری، سبز و سفید نیز تغییر کند.
سیمی که از نیروگاه‌های برق به سمت مصرف کننده ارسال می‌شود، در سه فاز ۱، فاز ۲ و فاز ۳ انتشار می‌یابد که ولتاژهای مختلف دارند. معمولا سیم فاز ۱ را با قهوه‌ای، فاز ۲ را با مشکی و فاز ۳ را با نارنجی نشان می‌دهند.
سیم دیگر که برگرداننده برق است، سیم نول نام دارد؛ به عبارتی دیگر، در سیم نول، برقی وجود ندارد و معمولا به رنگ آبی دیده می‌شود.
در جدول زیر، می‌توانید رنگ سیم های الکتریکی فاز و نول را در کشورهای مختلف، مشاهده کنید.
| کشور | رنگ سیم فاز | رنگ سیم نول |
| آرژانتین، اتحادیه اروپا، آفریقای جنوبی | قهوه‌ای | آبی تیره |
| استرالیا و نیوزلند | قهوه‌ای | آبی |
| برزیل | سیاه یا قهوه‌ای یا قرمز یا نارنجی | آبی |
| چین | قرمز | مشکی و یا آبی |
| ایالت متحده و کانادا برای ولتاژ ۱۲۰ ولت | مشکی | سفید |
| ایالت متحده آمریکا و کانادا، برای ۲۴۰ ولت | قرمز و یا مشکی | سفید |
اگر مایل هستید اطلاعات بیشتری در این‌باره بدانید، می‌توانید رنگ سیم های الکتریکی را در ویکی پدیا بخوانید. مراجعه کنید.
استانداردهای سیم کشی ساختمان ، منبع اصلی برای سیم کشی مناسب
همانطور که در مباحث قبلی گفته شد، استانداردهای سیم کشی ، در اصل توسط کمیته بین‌المللی الکتروتکنیکال (IEC)، تعیین می‌شود؛ این استانداردها در نسخه‌های متعدد و به واسطه مهندسین و متخصصین مختلف، به روز رسانی می‌شوند.
این استانداردها مباحث بسیار گسترده‌ای را شامل می‌شوند: تعریف واژه‌های تخصصی سیم کشی و برقکاری، مشخص کردن انواع سیم کشی های مجاز ساختمان برای تلفن، اعلام حریق، اینترنت و … و استانداردهای رعایت فاصله‌ها. برای دسترسی به این اطلاعات به طور کامل، می‌توانید به وب سایت رسمی IEC مراجعه کنید.
همچنین، افرادی که مایل به آشنایی با جدیدترین اطلاعات استانداردهای سیم کشی هستند، میتوانند با دانلود طرح و اجرای تاسیسات برقی ساختمان ها ، از جزئیات این استانداردها در ایران با خبر شوند. اما در ادامه، تعدادی از استانداردهای سیم کشی را که می‌تواند جنبه اطلاعات عمومی هم داشته باشد، ارائه کرده‌ایم:
استاندارد سیم کشی اعلام حریق
- اگر قصد تاسیس مرکز سیستم اعلام حریق در یک ساختمان دارید، باید آن را در محلی خارج از دسترس عموم نصب کنید و در عین حال این مرکز باید به طور شبانه‌روزی تحت مراقبت افراد کار آزموده باشد.
- مدارهای سیم کشی اعلام حریق باید مستقل از سایر سیستم‌ها کشیده شده و فقط در صورت ارتباط مرکز اعلام حریق با آتش نشانی، می‌شود برای سیم کشی آن از مدارهای سیم تلفن استفاده کرد.
- طبق استاندارد سیم کشی اعلام حریق، در ساختمان‌هایی که به سیستم اعلام حریق مجهز می‌شوند، علاوه بر محل‌های نصب انواع دتکتورها (شناساگرها)، در بعضی از مناطق، مانند اتاق‌های تابلو برق، اتاق‌های مربوط به تاسیسات مکانیکی، موتورخانه آسانسور و … نیز باید دتکتورهای نوع دودی و یا حرارتی نصب شود.
استاندارد سیم کشی تابلو برق
- تابلوهای برق میتوانند از جنس صفحه عایق که جاذب رطوبتند و خودسوز نیستند، ساخته شوند و یا به طور کامل از جنس فلز ساخته شده باشند.
- هر تابلو برق باید به یک کلید اصلی جدا کننده قابل قطع و وصل زیربار، مجهز باشد.
- هر تابلو باید به وسیله حفاظتی ویژه خود مجهز باشد.
- اگر تابلو در اتاق مخصوص این کار نصب شود و فقط افراد متخصص اجازه رفت و آمد به آن را داشته باشند، می‌توان از انواع تابلوهای نوع باز استفاده کرد، اما در استاندارد سیم کشی تابلو برق اشاره شده که اگر تابلو را در فضای عمومی نصب می‌کنید، فضایی محدود به کف و سقف اصلی محل نصب تابلو، برای فضای اختصاصی تابلوها در نظر گرفته شود.
استاندارد سیم کشی مربوط به فاصله ها
فاصله قرارگیری جعبه فیوز، پریزها، آیفون، کلیدها و مانند آن، همگی بر اساس استاندارد سیم کشی طراحی و جای‌گذاری می‌شوند. بخشی از این استانداردها در ادامه آورده شده است:
- فاصله جعبه فیوز از لوله‌های آب و گاز ساختمان: ۱۰۰ سانتی‌متر
- فاصله پنل و گوشی آیفون از کف ساختمان: ۱۴۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر
- فاصله پریزهای برق، تلفن و آنتن از کف ساختمان: ۳۰ تا ۴۰ سانتی‌متر
- فاصله کلیدهای برق ساختمان از کف: ۱۱۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر
- فاصله آویز لامپ‌ها از سقف ساختمان: ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر
- همچنین کلیدهای برق هر اتاقی باید در جایی قرار گیرد که فرد بتواند پیش از وارد شدن به اتاق، آن را روشن کند.
- با توجه به عدم وجود درب آشپزخانه، بهتر است کلیدهای آشپزخانه در ابتدای ورود به آشپزخانه قرار بگیرد.
- کلیدهای مهتابی را باید درست زیر مهتابی‌ها قرار داد.
نکته پایانی از استانداردهای سیم کشی ساختمان
- یکی از اصلی‌ترین استانداردها، استفاده از لوازم و تجهیزاتی است که طبق یک یا چند استاندارد ساخته شده و گواهی‌های لازم را کسب کرده باشند. صرفا با وجود این استانداردها، این تجهیزات، قابل نصب در ساختمان‌ها خواهند بود.
- این استانداردها با هدف تضمین ایمنی افراد استفاده کننده، سلامت ساختمان، تاسیسات و محتویات آن و در عین حال ایجاد شرایطی که تجهیزات و دستگاه های مورد استفاده به نحو صحیح و رضایت بخش کار کنند، تعیین می‌شود.
اگر یک نقشه سیم کشی ساختمان دارید، چگونه آن را بخوانید؟
نقشه سیم کشی ساختمان در حال حاضر با نرم‌افزار اتوکد تهیه می‌شود و بهترین حالت آن است که با توجه به نقشه معماری ساختمان، توسط مهندسین برق و یا تکنسین‌های برق که آموزش‌های تخصصی لازم را دیده‌اند، این نقشه طراحی شود.
در طراحی نقشه سیم کشی ساختمان ، دو موضوع اهمیت دارد: آیا فرد متخصص می‌خواهد بر اساس استانداردهای سیم کشی ، طراحی را انجام دهد و یا به روش بازاری و با توجه به هزینه‌ای که کارفرما برای این کار در نظر گرفته است، باید نقشه سیم کشی طراحی شود.
زمانی که نقشه سیم کشی بر اساس استانداردهای سیم کشی طراحی می‌شود، همه موارد اصولی خواهد بود، اما احتمال صرف لوله و سیم بیشتری نسبت به حالت دوم وجود دارد. اما تعدادی از طراحان و برقکاران باهوش سعی می‌کنند، تلفیقی از این دو را در طراحی نقشه سیم کشی ساختمان ارائه دهند.
در شکل زیر، طرح ساده‌ای از یک نقشه سیم کشی ساختمان را مشاهده می‌کنید که در آن جایگاه لامپ‌ها در سقف، کلیدهای تک پل و پریزها مشخص شده است.
علائم این نقشه و دیگر علائمی که مربوط به انواع روشنایی‌ها و وسایل برقی است، در شکل زیر آورده شده است:
اما علائم دیگری هم وجود دارد که در ادامه آورده شده‌اند:
اگر علاقمند به آگاهی بیشتر در این زمینه هستید، می توانید مباحث طراحی را در این وب سایت بخوانید.
برای سیم کشی ساختمان هم می‌توان به روش‌های مختلفی عمل کرد!
در حال حاضر، بیشتر ساختمان‌هایی که ساخته می‌شوند، از سیم کشی توکار استفاده می‌کنند؛ در این روش، حین ساختمان سازی و بر حسب نقشه سیم کشی ارائه شده و با رعایت استانداردهای سیم کشی، سیم‌ها داخل دیوارها، جا سازی می‌شوند.
سه روش مختلف برای سیم کشی توکار وجود دارد:
سیم کشی با جعبه تقسیم: در این روش، در نقاط مشخصی که معمولا بالای کلید و یا پریز قرار دارد، قوطی تقسیم قرار می‌گیرد و تقسیم سیم در داخل آن انجام می‌شود. این روش، در گذشته بیشتر متداول بود.
سیم کشی توکار با استفاده از قوطی کلید و پریز به جای استفاده از قوطی تقسیم: امروزه، سیم کشی توکار با استفاده از قوطی کلید، متداول‌ترین روش است. در این حالت، فضای کافی برای سیم ها ایجاد می‌شود تا کلید و پریز به راحتی در قوطی کلید نصب شود. در این وضعیت، سیم های روشنایی از سیم های پریز جدا قرار می‌گیرند.
سیم کشی توکار با استفاده از تابلوی توزیع محلی یا جعبه فیوز: در این روش، بخش‌های منزل، تقسیم بندی‌های جداگانه‌ای دارند و از همین رو، سیم کشی توکار به صورت جداگانه به داخل جعبه فیوزها آورده می‌شود. همچنین تابلو را در جایی قرار می‌دهند که امکان قرارگیری لوله‌ها برای سیم کشی به محل تابلوی مرکزی امکان‌پذیر باشد.
جعبه فیوز را نیز در مناطقی مانند راهرو نصب می‌کنند تا امکان عیب‌یابی سیم ها و تغییرات بعدی راحت‌تر انجام شود. این روش سیم کشی توکار را می‌توان در واحدهای مسکونی، بیمارستان‌ها و … استفاده کرد.
در سیم کشی روکار، بعد از اتمام ساختمان‌سازی، سیم کشی انجام می‌شود و برای آنکه از بی‌نظمی جلوگیری شود، سیم‌ها درون داکت‌هایی که می‌تواند به رنگ‌های متفاوت باشد، قرار می‌گیرند. اما معمولا به دلیل اینکه این روش روی زیبایی ساختمان تاثیرمنفی دارد، کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هر متخصص سیم کشی، وسایل برقکاری را به همراه دارد
در برق کشی ساختمان، تکنسین‌های برق، همیشه وسایلی را به همراه دارند و در عین حال، بخشی از وسایل سیم کشی ساختمان نیز بعد از دیدن نقشه سیم کشی ساختمان و توسط تکنسین برق، خریداری می‌شود. تعدادی از این وسایل در ادامه لیست شده‌اند:
متر: متر فقط وسیله خیاطی نیست، بلکه هر برقکاری، در کیف ابزار خود یکی از آن مترهای ساده و کم هزینه را دارد تا به کمک آن، اندازه‌گیری‌های لازم برای سیم‌ها، لوله‌ها و دیوار را انجام دهد.
مولتی متر: دستگاه دیگری که برای اندازه‌گیری ولتاز، جریان برق، مقاومت‌ها و منبع نوسانات الکتریکی به کار می‌رود و استفاده از آن و تفسیر اعداد آن به تخصص نیاز دارد، مولتی متر است که در بازار، انواع مختلفی از برندها برای آن موجود است.
سیم لخت کن: سیم‌های الکتریکی همه دارای عایقی پلاستیکی هستند و اگر قصد اتصال سیم‌ها به پریزها و دیگر تجهیزات هادی وجود داشته باشد، باید انتهای آنها توسط سیم لخت کن برش داده شود تا بخشی از پوشش عایق جدا شود.
چسپ نواری برق: احتمالا این چسپ‌ها را دیده‌اید؛ چسپ‌های سیاه رنگی که برای بستن انتهای لخت سیم‌ها، اتصال سیم‌ها به دیوار، فلزات و دیگر بخش‌ها مورد نیاز است.
تراز: تراز هم از آن وسایلی است که فقط تکنسین‌های برق از آن استفاده نمی‌کنند، بلکه هر فردی که کار ساختمانی مانند بنایی انجام می‌دهد به حضور آن نیاز دارد. ترازها برای مشخص کردن تراز کلیدها و پریزها در ارتفاعات مشخص شده به کار می‌روند.
سیم پیچ: سیم پیچ‌ها هم از دسته وسایل تخصصی هستند که برای برطرف کردن اتصالات ضعیف به کار می‌رود تا جریان برق افزایش یابد.
جعبه تقسیم: برای انشعاب مدارهای الکتریکی از جعبه تقسیم استفاده می‌شود. اما جعبه‌های تقسیم را در هر دو نوع سیم کشی توکار و روکار مورد استفاده قرار می‌دهند. سیم‌هایی که به جعبه تقسیم وارد می‌شوند، سیم‌های فاز، نول و ارت هستند.
فنر سیم کشی: برای آنکه سیم‌ها بتوانند از داخل لوله‌های توکار عبور داده شوند، از فنر مخصوص سیم کشی استفاده می‌شود. به یک سر این فنرهای نازک فولادی، گوی فلزی و به سر دیگر آن، قالب فلزی، وصل می‌شود.
لوله های سیم کشی توکار: لوله‌ها برای حفاظت سیم‌ها در دیوار و سطوح و تعیین مسیر عبور سیم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
ترمینال ها: وظیفه اتصال برق به تابلو و خروج برق به مصرف کننده‌ها را دارند.
بست دو پایه: در حالت ظاهری، بست‌های دوپایه را می‌توان شبیه منگنه در نظر گرفت، چرا که وظیفه‌ای مشابه به آنها را هم دارند: بست‌های دوپایه برای نگهداری سیم‌ها روی سطوح مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.
فیش و سرسیم: فیش‌ها وظیفه اتصال سیم ها را دارند؛ سیم‌ها به کمک فیش‌ها به راحتی به همدیگر متصل می‌شوند و در عین حال مقاومت در محل اتصال کاهش می‌یابد.
مراحل سیم کشی ساختمان، طولانی و تخصصی است
همه مراحل سیم کشی ساختمان ، کاری تخصصی است و می‌شود آن را در مراحل زیر خلاصه کرد:
- طراحی نقشه سیم کشی ساختمان: نقشه‌ای که بر اساس استانداردهای سیم کشی و در عین حال با صرفه‌جویی در مصرف سیم های برق طراحی شده باشد. البته از همان ابتدا باید مشخص کنیم که نقشه کشی برای نوع سیم کشی توکار طراحی می‌شود و یا نوع روکار.
- ترازبندی: در این مرحله باید خط تراز قرارگیری کلیدها و پریزها مشخص شود که همگی بر اساس استانداردهای نقشه سیم کشی مشخص می‌شود. اینکار به کمک ریسمان و اندازه‌گیری دو سر سطوح انجام می‌گیرد.
- کنده کاری: ایجاد مجراهای سیم کشی به کمک دستگاه‌های شیار زن و بتن کن انجام می‌شود که دستگاه اول در کندن جای لوله‌ها و قوطی‌ها و دستگاه دوم به عنوان یک چکش برقی برای کندن بتن و آجر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- جا گذاری قوطی‌ها: قوطی‌ها هم تراز با خط تراز قرار می‌گیرند و با گچ محکم می‌شوند.
- لوله گذاری: لوله‌هایی که سیم ها را در خود جای خواهند داد، جا گذاری می‌شوند.
- سیم کشی: بسته به بخش‌های مختلف ساختمان و اهداف مختلف قرارگیری تجهیزات از سیم های با شماره های مختلف استفاده خواهد شد.
- نصب پریز و کلید: بعد از اتمام کار گچ‌کاری ساختمان، باید پریز، کلید و روشنایی‌ها نصب شوند. در مرحله قبل از نصب این تجهیزات، باید عملکرد صحیح پریزها و کلیدها چک شود.
سیم کشی ساختمان با انواع سیم ها انجام می‌گیرد
سیم‌های الکتریکی مورد نیاز برای سیم کشی برق ساختمان، از جهت شماره و تعداد رشته‌ها متنوع هستند و بسته به کارکردهای مورد نیاز، انواعی از آنها در هر ساختمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما در هر حال، هر سیم الکتریکی از یک هادی و یک عایق تشکیل شده است. مربوط به برق کشی می‌تواند به شکل تک رشته، دو رشته، افشان، مفتولی و نیمه افشان ساخته شود. اما در هر حال، هر سیم از یک هادی و یک عایق تشکیل شده است.
سیم های تک رشته: در سیم کشی توکار مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سیم های دو رشته ای: در سیم کشی روکار استفاده می‌شوند.
سیم های افشان: معمولا برای سیم کشی توکار مورد استفاده قرار می‌گیرند. چند رشته سیم به هم تابیده که با عایق‌هایی از جنس PVC پوشیده شده و تا ۷۵۰ ولت را پشتیبانی می‌کنند.
سیم های نیمه افشان: ویژگی‌هایی ما بین سیم افشان و مفتولی را دارند. میزان تابیدگی این سیم ها نسبت به نوع افشان کمتر، اما در مقابل، انعطاف‌پذیری بالاتری دارند.
سیم های مفتولی: این نوع سیم‌ها دارای یک رشته سیم هادی بوده و به دلیل انعطافی که دارند، قابلیت فرم‌گیری دارند. این نوع سیم‌ها را در تابلوهای برق و سیستم‌های برق فشار قوی به کار می‌برند.
همچنین پیشنهاد می‌شود برای سیم تلفن، از سیم دو زوج استفاده شود و فویل‌دار باشد تا احتمال نویز گرفتگی خطوط تلفن کمتر شود.
سیم های ساختمان با شماره های مختلف
به طور متداول در سیم کشی پریز سالن و اتاق‌ها از شماره ۲.۵، سیم های مربوط به روشنایی ها از شماره ۱.۵ و از شماره ۴ برای سیم کولر استفاده می‌کنند.
برای روشنایی‌هایی مانند لامپ‌ها، لوسترها، هالوژن‌ها و مانند آن، توصیه می‌شود از سیم شماره ۱.۵ استفاده شود.
در سیم کشی کولر گازی هم از سیم شماره ۴ استفاده می‌کنند، چرا که جریان زیادی از این سیم‌ها عبور می‌کند.
اگر علاقمند به یادگیری سیم کشی هستید، همین حالا اقدام کنید
افرادی که مایل به فعالیت در رشته تخصصی سیم کشی برق ساختمان هستند، باید مدرک علمی و عملی این رشته را از سازمان فنی و حرفه‌ای دریافت کرده باشند که مستلزم شرکت در کلاس‌های آموزشی است.
همچنین مهندسین برق، میتوانند به عنوان تکنسین برق، کار سیم کشی ساختمان‌ها را انجام دهند و یا نقشه سیم کشی را طراحی کنند.
علاوه بر آن، همگی مهندسین برق و تکنسین ها باید در آزمون های نظام مهندسی شرکت کنند و آزمون های مربوط به مقررات ملی ساختمان را بگذرانند. در مقاله مقررات ملی ساختمان، اطلاعات لازم درباره این آزمون و منابع آن آورده شده است.
سخن پایانی در سیم کشی ساختمان
همانطور که تاکنون اشاره شد، سیم کشی ساختمان کاری تخصصی است و برای انجام موارد سیم کشی و تعمیر وسایل الکتریکی که نیاز به سیم کشی دارند، حضور متخصصین با تجربه ضروری است.
برای کمک گرفتن از متخصصین حرفه‌ای می‌توانید از خدمت سیم کشی ساختمان و برق کشی آچاره استفاده کنید. متخصصینی که در آچاره فعالیت می‌کنند، همگی دارای گواهی نامه و مدرک سازمان فنی و حرفه‌ای هستند و در عین حال تمامی خدمات بیمه هستند.
دیدگاه شما